Wieloośrodkowe Polskie Badanie Stosowania Bromokryptyny w Kardiomiopatii Okołoporodowej

Kardiomiopatia okołoporodowa (peripartum cardiomyopathy-PPCM) jest zagrażającą życiu chorobą z obniżoną funkcją skurczową lewej komory (LVEF) <45%, występującą pod koniec ciąży lub w pierwszych miesiącach po porodzie u kobiet bez wcześniejszej choroby serca.
W Polsce brak jest dokładnych danych dotyczących PPCM. Około 50% pacjentek wraca do zdrowia,
a u połowy niewydolność serca utrzymuje się lub ulega progresji. Późne rozpoznania, związane
z brakiem zwalidowanych, specyficznych dla PPCM biomarkerów, pogarszają rokowania.
Dużą rolę w rozwoju PPCM odgrywa 16 kDa forma prolaktyny (PRL), powstająca z 23 kDa PRL
w wyniku nadmiernego stresu oksydacyjnego. Bromokryptyna, hamująca wydzielanie PRL z przysadki, zwiększa stopień poprawy LVEF. Leczenie 8-tygodniowe może zwiększyć ilość pełnych wyzdrowień. Przypadki kliniczne wskazują, że dalsze przedłużenie leczenia może dodatkowo poprawić rokowanie.

Głównymi celami projektu są ocena wzrostu LVEF w zależności od długości leczenia bromokryptyną, wyodrębnienie biomarkerów, najsilniej związanych z wystąpieniemPPCM, odpowiedzią na leczenie lub utrzymywanie się ciężkiej niewydolności serca, opracowanie szerokodostępnej metody oznaczenia 16 kDa PRL, ocena nowych mutacji związanych z PPCM.
Spodziewamy się uzyskać zwiększenie odsetka pełnych wyzdrowień LVEF ≥50% w przypadku przedłużonego leczenia bromokryptyną, opracowania nowej metody oznaczania 16 kDA PRL, ustalenia profilu biomarkerów, które mogą przyspieszyć diagnostykę PPCM oraz przewidywać rokowanie i odpowiedź na leczenie. Spodziewamy się poznać podłoże genetyczne PPCM.